Patrząc bliżej na nasz program, zauważamy początkowe linie, które zaczynają się od (#). W Rubim wszystko w linii napisane za znakiem (#) jest uważane za komentarz i ignorowane przez interpreter. Pierwsza linia pliku jest wyjątkiem, system operacyjny Unix wskazuje przy jej pomocy konsoli jakiego programu użyć do uruchomienia tego pliku. Reszta komentarzy występuje po prostu dla przejrzystości:

Nasza metoda say_hi stała się trochę bardziej skomplikowana:

# Powiedz hi wszystkim
def say_hi
  if @names.nil?
    puts "..."
  elsif @names.respond_to?("each")
    # @names to pewnego rodzaju lista, przejdź po elementach tej listy
    @names.each do |name|
      puts "Hello #{name}!"
    end
  else
    puts "Hello #{@names}!"
  end
end

Metoda ta sprawdza teraz parametr @names i jeśli wynosi on nil to wyświetla trzy kropki. Nie ma sensu witać kogoś kogo nie ma, prawda ?

Iteracje i Pętle

Jeśli obiekt @names odpowiada na wywołanie metody each, wtedy można po tym obiekcie iterować, więc zróbmy to i przywitajmy każdą osobę. Jeśli @names jest czymkolwiek innym (nie odpowiada na each) zamieńmy to na stringa i wyświetlmy domyśle powitanie.

Przyjrzyjmy się bliżej iteratorowi:

@names.each do |name|
  puts "Hello #{name}!"
end

each jest metodą, która przyjmuje blok kodu i wywołuje ten blok kodu dla każdego elementu na liście. Kod pomiędzy do oraz end jest własnie takim blokiem. Blok przypomina anonimową funkcję lub lambda. Zmienna pomiędzy pionowymi liniami jest parametrem przekazywanym do bloku.

Zmiennej name przypisywany jest każdy element listy, później wywoływane jest wyrażenie “Hello #{name}!”@ które wyświetla powitanie.

Większość innych języków programowania obsługuje iterację po elementach listy za pomocą pętli for, w C wygląda to mniej więcej tak:

for (i=0; i<number_of_elements; i++)
{
  do_something_with(element[i]);
}

To działą, ale nie jest zbyt eleganckie. Potrzebujesz tu tymczasowej zmiennej do przechowania rozmiaru listy i oraz musisz opisać jak dostać się do kolejnych elementów listy. Sposób w jaki robi to Ruby jest o wiele bardziej elegancki, wszystko ukryte jest za metodą each, musisz jedynie wskazać co chcesz zrobić z każdym elementem. Wewnątrz, metoda each tak naprawdę wywołuje yield "Albert", później yield "Brenda" i w końcu yield "Charles", itd.

Bloki, Błyszcząca Iskra Rubiego

Prawdziwa potęga bloków ujawnia się kiedy mamy do czynienia ze strukturami bardziej skomplikowanymi niż listy. Poza obsługą prostej funkcjonalności w metodzie, możesz także obsłużyć wstępne ustawienia, zakończenie i błędy – wszystko ukryte przed użytkownikiem twoich metod.

# Powiedz wszystkim "do widzenia"
def say_bye
  if @names.nil?
    puts "..."
  elsif @names.respond_to?("join")
    # Połącz elementy listy przecinkiem
    puts "Goodbye #{@names.join(", ")}.  Come back soon!"
  else
    puts "Goodbye #{@names}.  Come back soon!"
  end
end

Metoda say_bye nie korzysta z each, zamiast tego sprawdza czy @names odpowiada na wywołanie metody join, jeśli tak, to uzywa tej metody. W przeciwnym wypadku, funkcja wyświetla po prostu zmienną jako stringa. Ten sposób, który polega na nie przejmowaniu się faktycznym typem zmiennej a poleganiu po prostu na metodach jakie są dostępne nazywa się “Duck Typing” (dosł kacze typowanie), tak jak w powiedzeniu “jeśli to chodzi jak kaczka, i kwacze jak kaczka to musi być kaczka…”. Zaletą tego podejścia jest to, że nie musimy się niepotrzebnie ograniczać typami jakie możemy wspierać. Jeśli ktoś wymyśli nowy typ listy, to jeśli tylko ten nowy typ będzie wspierał metodę join używając tej samej sematyki jak w przypadku innych list, wszystko będzie działać tak jak powinno.

Odpalanie Skryptu

Więc, oto jest klasa MegaGreeter , reszta pliku po prostu wywołuje metody z tej klasy. Zwróćmy uwagę jeszcze na ostatni trik, to linia:

if __FILE__ == $0

__FILE__ jest magiczną zmienną która zawiera nazwę obecnie używanego pliku. $0 jest nazwą pliku użytego do uruchomienia programu. To przyrównanie oznacza: “Jeśli obecny plik to plik, który został uruchomiony wtedy” takie rozwiązanie umożliwia użycie tego pliku jako biblioteki w innych miejscach i nie wykonywanie tego kodu w tym kontekście. Jeśli jednak plik jest użyty jako główny plik wykonywalny wtedy kod zostanie wykonany.

Zostałeś Wprowadzony

To by było na tyle jeśli chodzi o krótkie wprowadzenie do Rubiego. Do odkrycia pozostało o wiele więcej np. różne struktury kontroli oferowane przez Rubiego; użycie bloków i metody @yield@l; moduły i domieszkowanie klas i wiele więcej. Mam nadzieję, że to wprowadzenie rozpaliło Twoją ciekawość.

Jeśli tak, to zapraszam do przejścia do Dokumentacji , w której znajdziesz podsumowanie linków, manuali i tutoriali, wszystkie dostępne za darmo w sieci.

Syndicate

Ostatnie Wiadomości (RSS)